Tradycyjne bębny szamańskie (niestrojone)
Jeden z najstarszych rodzajów bębnów szamańskich. Współcześnie to właśnie je najchętniej wykorzystuje się do odprawiania rytuału narodzin bębna szamańskiego oraz prowadzenia warsztatów grupowych, ponieważ są bardzo proste i szybkie w wykonaniu oraz umożliwiają stosowanie bogatej symboliki.
Wbrew sporym ograniczeniom technicznym, przyjęło się uznawać je za najbardziej właściwe duchowym podróżom. Jednak patrząc z perspektywy brzmienia, są wybitnie kapryśnymi instrumentami, które raz brzmią wyżej, raz niżej, a czasem w ogóle nie pozwalają na komfortową grę - wszystko zależy od temperatury i wilgotności powietrza.
Zazwyczaj tworzone są w bardzo podniosłej, rytualizowanej atmosferze, pozwalającej pogodzić się z ich frywolną naturą. W pewnym sensie ich wartości duchowe przeważają nad walorami czysto muzycznymi.
Brzmienie tradycyjnego bębna szamańskiego (niestrojonego)
- instrument nie posiada możliwości strojenia, przez co wysokość jego brzmienia jest losowo zależna od temperatury i wilgotności powietrza
- w warunkach bardzo dużej wilgotności, bez dostępu do źródła ciepła (np. wieczorny spacer po lesie w górach) przestaje prawidłowo grać i tym samym nie pozwala cieszyć się mięsistym brzmieniem wilgotnej skóry
- po utracie brzmienia w wyniku działania wilgoci z powietrza, można go wysuszyć np. przy ogniu, ale nie daje to możliwości precyzyjnego określenia docelowej wysokości brzmienia
- z reguły brzmi szkliście, zwłaszcza w przypadku małych średnic
- zazwyczaj posiada cienką, brzmiącą wysoko skórę
- skóra wywinięta na drewnianej obręczy w pewnym stopniu tłumi właściwości akustyczne drewna, a w przypadku wykorzystania skóry z sierścią to wytłumienie znacząco się pogłębia
- przyłożenie instrumentu do ciała podczas gry (oparcie go na klatce piersiowej lub kolanie) wybitnie silnie tłumi jego brzmienie
Konstrukcja tradycyjnego bębna szamańskiego (niestrojonego)
- skóra otula ramę ciasno i jest na stałe do niej przytwierdzona lub spięta pasami wyciętymi ze skóry w tylnej części instrumentu
- w przypadku większych średnic (powyżej 50-55 cm) wymaga zastosowania grubszej ramy, bez której zwłaszcza przy masywniejszej skórze, stopniowo przyjmuje kształt kurzego jaja, ponieważ miejsce klejenia ramy jest sztywniejsze i stawia większy opór niż pozostała jej część
- po wykonaniu nie wymaga użycia suszarni do jego wysuszenia
- występuje w bardzo wielu różnych kształtach okrąg, owal, wielokąt, a nawet kwadrat lub prostokąt - najczęściej okrąg
- wybitnie lekka konstrukcja, nawet w przypadku dużych średnic
- bardzo poręczny, łatwy w transporcie
- w tylnej części instrumentu nierzadko tworzone są zjawiskowo wyglądające zdobienia z wykorzystaniem kamieni szlachetnych, piór itp.
- technologicznie najprostszy w wykonaniu rodzaj bębna szamańskiego
Dla kogo to dobry wybór?
Przede wszystkim dla tych, którzy nie szukają wybitnie niskich, ziemistych i zniewalająco mocnych doznań dźwiękowych. Pomimo ogromnych walorów duchowych, fizyki nie sposób przeskoczyć. Mieszkamy w klimacie umiarkowanym, gdzie w dzień temperatura potrafi sięgać 30 stopni powyżej zera, a wieczorem spaść do 7 stopni przy jednoczesnym wystąpieniu rosy. Tak olbrzymie zmiany wilgotności i temperatury powietrza uniemożliwiają tradycyjnym bębnom szamańskim (niestrojonym) na swobodną grę o każdej porze dnia i nocy. Stąd z reguły ich brzmienie przywodzi na myśl bardziej żywioł powietrza niż ziemi. W ostrym słońcu będzie wybitnie wysokie, niemal garnkowate, by wieczorem odmówić współpracy, a po nagrzaniu przy ognisku ponownie osiągnąć relatywnie wysokie wibracje.
Tradycyjny bęben szamański (niestrojony) będzie zatem idealnym rozwiązaniem dla kogoś, kto szuka instrumentu lekkiego jak piórko, posiadającego wspaniałe zdobienia, cechującego się wysokim brzmieniem, a także dla kogoś kto ceni sobie bardziej wygląd i symbolikę niż możliwość kontrolowania brzmienia i grania w każdych warunkach.