Porównanie bębnów
Poniżej znajdziesz porównanie Bębnów ze Światła należących do grupy tzw. standardowych bębnów szamańskich. Są to instrumenty, na których niemal każdy jest w stanie swobodnie grać trzymając je w dłoni lub blisko swojego ciała. W zależności od wielkości mają one odmienną charakterystykę brzmieniową oraz nieco inne możliwości. Wykresy, które tu zamieszczam powinny obrazowo pokazać Ci, że większa średnica oznacza nie tylko głośniejsze, ale przede wszystkim bogatsze w detale brzmienie. Im większy instrument tym większy jego ciężar, ale też więcej możliwości wykreowania głębokiej, melodyjnej rytmiki.
Większych średnic nie ująłem w porównaniu, ponieważ dysponują one spektrum brzmieniowym, które można porównać do tego, które jest obecne w bębnie o średnicy 55 cm, ale o większej mocy i jeszcze większej ilości detali. Warto zauważyć, że bardzo szczególną średnicą jest 65 cm. Jest to bardzo duży i ciężki bęben, na którym mając silne dłonie można grać z ręki. Ogrom detali brzmienia jest w nim wprost przytłaczający, a sam dźwięk pracuje w tej i większych średnicach w dużo szerszej gamie zjawisk. Są one praktycznie niedostępne w średnicach poniżej 65 cm, a jeśli to tylko w bardzo wąskim zakresie (określone napięcie skóry oraz określona, dość duża wilgotność powietrza) i zdarzają się niezwykle rzadko. Stąd też, dla osób poszukujących absolutnie bezkompromisowej jakości brzmienia, średnica 65 cm jest idealnym rozwiązaniem, ale trzeba pamiętać o dużej wadze tego instrumentu. Większe średnice również dysponują tymi możliwościami, ale granie na nich z ręki jest niemal niemożliwe.
Od średnicy 70 cm zmienia się grubość używanej przeze mnie stali. Zamiast 6 mm ma 8 mm, a to wydłuża i wzbogaca spektrum brzmieniowe jeszcze bardziej.
Bęben szamański jest instrumentem posiadającym dźwięki harmoniczne. Oznacza to, że to, co słyszymy jako dźwięk bębna, składa się z bardzo wielu pomniejszych dźwięków zestrojonych ze sobą. W ich skład wchodzą zarówno dźwięki niskie/basowe, średnie jak i wysokie/śpiewne. Im większy instrument tym więcej jest tych różnych dźwięków, które składają się na brzmienie całego instrumentu. W uproszczeniu można powiedzieć, że mały instrument będzie wydawał się (w porównaniu do większych) płaski w brzmieniu, ponieważ odległość między środkiem, a krawędzią jest na tyle mała, że grając przy krawędzi instrumentu brzmienie będzie niewiele wyższe od tego, które uzyskamy grając na jego środku. Z kolei w przypadku bardzo dużego instrumentu brzmienie będzie dużo bogatsze w detale, odległość między jego środkiem, a krawędzią jest tak duża, że przy krawędzi brzmienie jest dużo wyższe niż na środku, a pomiędzy środkiem i krawędzią wystąpi duża ilość pośrednich dźwięków.
Uderzając w sam środek bębna eksponujemy głównie dźwięki niskie/basowe, ale płasko i punktowo/nieco głucho. Uderzając kilka cm od środka bębna eksponujemy również dźwięki basowe, ale mniej punktowo, bardziej balsamicznie i miękko (tutaj dźwięki wysokie są jakby schowane). Gdy uderzając w bęben odsuwamy się coraz bardziej w kierunku krawędzi instrumentu, eksponujemy w coraz mniejszym stopniu dźwięki basowe i przechodzimy przez dźwięki średnie aż do wysokich przy samej krawędzi. Uderzając bezpośrednio w samą krawędź bębna eksponujemy głównie dźwięki wysokie. Stąd im większa odległość między środkiem i krawędzią tym więcej dodatkowych dźwięków po drodze.
Na urządzeniach mobilnych możesz przesuwać tabelę w prawo za pomocą palca.